บ้านห้วยแห้ง เดิมมีนายพะบิคุ ธุวมณฑล และครอบครัวได้ย้ายจากหมู่บ้านหลังป่าข่า มาอยู่ในหมู่บ้านนี้เป็นคน แรกเนื่องจากหมู่บ้านหลังป่าข่าได้มีประชากรเพิ่มมากขึ้นและที่ดินทำกินมีไม่เพียงพอ
นายพะบิคุ ได้เล่าให้ฟังว่าได้ย้ายมา จากหมู่บ้านหลังป่าข่าเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2510 และได้อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านห้วยแห้งนี้จนถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 44 ปีแล้ว ต่อมามีลูกหลานและชาวบ้านได้ย้ายตามมาอยู่ กันเพิ่มมากขึ้น ตามเดิมหมู่บ้านนี้ชาวบ้านเรียกกันว่า “บ่ออิ๊โกร” หมายถึง “ห้วยน้ำจ๋าง” ซึ่งมีความหมายว่า
น้ำในลำห้วยมีน้อย น้ำแห้ง ดังนั้นทางการจึงได้ตั้งชื่อ หมู่บ้านว่า “บ้านห้วยแห้ง”

ทรัพยากรดิน ดินตะกอนเชิงซ้อนที่มีการระบายน้ำดีปานกลางเป็นดินลึกถึงลึกมากพบบริเวณสภาพพื้นที่ส่วนต่ำของหุบเขามีพื้นที่ค่อนข้างราบเรียบถึงลาดชันเล็กน้อยเกิดจากการทับถมของตะกอนลำน้ำร่วมกับวัสดุที่สลายตัวผุพังจากหินที่เป็นวัตถุต้นกำเนิดดินดินมีการระบายน้ำดีปานกลางน้ำซึมผ่านได้ปานกลางถึงค่อนข้างช้าดินอุ้มน้ำได้ดีปานกลางดินบนหนาประมาณ 20 เซนติเมตรสีน้ำตาลและมีจุดประสีเนื้อดินเป็นดินร่วนปนทรายปฏิกิริยาดินเป็นกรดจัดถึงเป็นกรดเล็กน้อยค่าความเป็นกรดเป็นด่าง (pH) ประมาณ 5.5-6.5

ด้านสาธารณูปโภคพื้นฐานและการบริการภาครัฐ ระบบไฟฟ้ามีระบบไฟฟ้าพลังงานแสงอาทิตย์ สถานศึกษาในพื้นที่มีศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ชุมชนชาวไทยภูเขาบ้านห้วยแห้งภายใน ศศช.จากมูลนิธิคาร์ฟู (ประเทศไทย) และองค์กรยูเนสโก โดยผ่านโครงการส่วนพระองค์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี ในปีงบประมาณ ๒๕๔๕  และโรงเรียนบ้านแม่หลองน้อย อยู่ห่างจากหมู่บ้าน 4 กิโลเมตร การบริการด้านสาธารณสุขในพื้นที่ ไม่มีสถานีอนามัย จะใช้บริการสถานีอนามัยประจำตำบล ทางสาธารณสุขอำเภอก็ได้มีการแต่งตั้งคนในชุมชนเป็น อสม. เพื่อที่จะเป็นผู้ประสานงานและการสื่อสาร และนอกจากนี้ยังมีเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานสาธารณสุขเข้ามาตรวจรักษาภายในหมู่บ้านบางครั้ง และอยู่ห่างจากโรงพยาบาลอมก๋อย ระยะทาง 36 กม.